Rozdział 2

* W poprzednim rozdziale *

Na przystanku nie stałam sama. Od czasu do czasu lukał na mnie spod byka młody blondyn o bursztynowych oczach. Dziwnie się z tym czułam, ponieważ od dawna nikt tak na mnie nie patrzył.
- Niech przestanie się patrzeć.. - Powtarzałam w duchu, nie lubiłam gdy ktoś taki jak on mnie obczajał. W końcu nadjechał autobus. Grzecznie weszłam i zajęłam wolne dwu osobowe miejsce. Przesunęłam się na to bliżej okna. Ponownie oparłam łokieć o szybę. Starałam skupić tak jak zawsze na widokach, jednak czułam wzrok blondyna na karku. Nie chciałam mu ulec i się odwrócić, dobrze wiedziałam, że on tylko na to czeka. Na przed ostatnim przystanku postanowiłam się odwrócić, jednak chłopaka już nie było. Jednak na jego miejscu leżał kawałek karteczki w linie, wyrwanej pewnie z notesu. Widniał na niej numer telefonu z dopiskiem „Girl with brown

hair - Please call me..” Zgniotłam ją i włożyłam do tylnej kieszeni.

* Pół godziny później *

Przebrana w luźny dres poszłam do kuchni uprażyć popcorn. Stopniowo jego cudowny, świeży zapach wciągałam do nozdrzy. Od dzieciaka kochałam ten zapach, kojarzy mi się on z mamą i świętami Bożego Narodzenia.. Zawszę z siostrą robiłyśmy z niego długaśny łańcuch na choinkę. Gdy wszystkie ziarenka wysuszonej kukurydzy przemieniły się w przepyszny solony popcorn poszłam do salonu. Rzuciłam się na kanapę, w międzyczasie cały czas zajadałam słoną przekąskę. Włączyłam telewizor i zaczęłam przewijać kanały. Nic ciekawego nie znalazłam zresztą od kąt przebywam w Stanach praktycznie nie korzystam z telewizji..Byłam tak znużona, aż w końcu zasnęłam..

**

- Co ja tu robię ? - Moim oczom ukazał się dom, który bardzo dobrze znam. Jednak nie chciałam tu być. To miejsce mimo, przytulnego i ciepłego wnętrza, emitowało negatywna energią. Zaczęłam biec w stronę drzwi wyjściowych.. Prawie dotknęłam klamki, jednak ktoś złapał moją rękę. Bałam się spojrzeć kim jest ta osoba. Czułam jej przewagę.

- Popatrz na mnie Lena.. No dalej. - Usłyszałam męski głos, za który była bym w stanie zrobić wszystko. Mężczyzna złapał moją brodę i lekko podniósł ją do góry, tak abym mogła ujrzeć jego twarz. Niestety dostrzegłam tylko kasztanowe oczy, ponieważ chłopaka zakrywał dziwny cień..
- Ka..Kamil.. To ty ? Tyle razy mówiłam, żebyś dał mi święty spokój. A ty ?! Ciągle swoje i swoje ! - Wywrzeszczałam chłopakowi prosto w twarz, po czym mimowolnie się popłakałam. Nie chciałam pokazywać przy nim żadnych uczyć. Wolałam być wredną, chłodną i bez uczuciową osobą w jego towarzystwie..
- Lenka, kochanie daj spokój.. - Przyciągnął mnie do siebie i objął jednak bez odwzajemnienia.. Po pewnej chwili poczułam się jak kiedyś, bezpiecznie, już prawie mu uległam.. W końcu wyrwałam się z jego silnego uścisku..
- Lena ! Nie, proszę.. Lena !! - Wybiegłam z domu.
- Lena, Lena !! - W oddali cały czas słyszałam jego błagające krzyki..
**
- Lena.. - Ujrzałam Ojca.
- Co, która godzina ? - Zapytałam zniesmaczona.
- Około siódmej wieczorem.. Dzwoniłem do Ciebie kilka razy... - Tu weszłam mu w słowo.
- Coś ważnego ?
- Tak, chciałem przedstawić Ci kogoś.. - Obdarzył mnie mnie sztucznym uśmiechem.. - To jest Holly.
- Holly, This is my daughter Lena. - Mężczyzna nas przedstawił. Jak na znak podałyśmy sobie ręce.
Wiedziałam, że ojciec chce zostać sam z kobietą, dlatego poprosiłam o chwilkę rozmowy.
- Coś się stało ? - Jeszcze nigdy nie widziałam ojca przejętego mną..
- Generalnie to nic.. Tylko mam prośbę. - Ojciec nic nie od powiedział tylko dał mi znać, abym mówiła dalej.. - Możesz wykupić mi bilet do Polski ? Jak na razie w jedną stronę.
- No dobrze.. W końcu tam się wychowałaś i tam dorasta Twoja córka. Jutro powiadomię ciotkę o Twoim przyjeździe i kupimy bilet. - Przytuliłam się do niego. Byłam wdzięczna.. Od dwóch miesięcy nie widziałam się z rodzeństwem i przede wszystkim z Blanką.

**

Leżąc w łóżku rozmyślałam o moim przylocie do Stanów.. Wszystko miało się poukładać, Blanka miała zamieszkać ze mną, miałam znaleźć pracę, faceta.. Od czasu Michała nie umiałam z nikim być na poważnie.. Myślałam, że z dnia na dzień będzie mi żyć łatwiej z tą świadomością, że go już nie ma.. Zawsze gdy przyjeżdżam  do Polski zawszę mimowolnie ląduję na jego grobie.. Nie umiejąc powstrzymać łez..
Spokoju również nie dawał mi dzisiejszy sen.. Kamil. Ach.. Dawno o nim nie myślałam, dawno mi się nie śnił. Zastanawia mnie dlaczego tak dla nagle ? Czy to przez ten cholerny pamiętnik ?


OPOWIADANIE JEST CAŁKOWITĄ FIKCJĄ LITERACKĄ !!! 

_________
Bardzo was przepraszam za to, że tak długo nic nie dodawałam.. Miałam masę nauki. Myślę, że teraz się jakoś zrewanżuję. Mam kilkanaście fajnych pomysłów :D

Bardzo was proszę o jakie kolwiek komętarze, to jest dla mnie znak, że jesteście., że mam dla kogo pisać.. 
******

Mimo tego, że jestem nie wierząca i nie lubię składać życzeń... 

WSZYSTKIEGO NAJLEPSZEGO Z OKAZJI ŚWIĄT BOŻEGO NARODZENIA, SPĘDŹCIE JE W GRONIE NAJBLIŻSZEJ RODZINY, BO TO ONA JEST NAJWAŻNIEJSZA ;** !!